Promocja kalendarza Satyrykonu 2025

KIEDY: 22 listopada 2024 (piątek), godz. 18.00
BILETY: Wstęp bezpłatny
MIEJSCE: Galeria Satyrykon, Rynek 36

Legnickie Centrum Kultury i Miasto Legnica serdecznie zapraszają na doroczną promocję kolejnej odsłony niepowtarzalnego kalendarza Satyrykonu! Widzimy się już w piątek, 22 listopada, o godzinie 18:00 w Galerii Satyrykon. Ten unikatowy kalendarz, przygotowany z dbałością o najwyższą jakość artystyczną, jest niekomercyjnym wydawnictwem przedstawiającym prace wybitnych artystów stanowiące niezwykłe zjawiska w sztuce satyry i ilustracji.

Tegoroczna edycja kalendarza wyróżnia się ilustracjami autorstwa Marii Ekier – artystki o wyjątkowej wrażliwości i talentach, znanej z oryginalnych grafik i subtelnych kompozycji, zachwycających zarówno dorosłych, jak i dzieci. Maria Ekier, absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, od lat inspiruje i zachwyca swoim rozpoznawalnym na pierwszy rzut oka stylem. Autorka zilustrowała liczne książki, a jej prace były wielokrotnie nagradzane i doceniane w Polsce oraz za granicą.

Wszystkich miłośników sztuki i ilustracji zapraszamy do Galerii Satyrykon, gdzie nie tylko będzie można osobiście spotkać Marię Ekier, ale także otrzymać bezpłatny egzemplarz kalendarza. To wspaniała okazja do kontaktu z wyjątkową sztuką, rozmowy z artystką i zostania właścicielem tego limitowanego wydawnictwa, które co roku cieszy się ogromnym zainteresowaniem i uznaniem wśród kolekcjonerów. Sponsorem kalendarza jest KGHM Polska Miedź.

Figliki Marii Ekier, albo rozlicznych zwierząt (i innych istot) przypadki baśniowe

Tytuł ten zapożyczony został po trosze od Mikołaja Reja. Bo to trafny trop dawnych czasów, a więc baśni, legend, podań, a te Maria Ekier ilustruje nie tylko chętnie, ale i ze znakomitym wyczuciem klimatu pół prawdy, pół zmyślenia. Polski pisarz renesansowy ma w dorobku i inne dzieła, stanowiące potencjał dla kolejnych trawestacji. O, na przykład: krótka rozprawa mię
dzy panem, niedźwiedziem a szczupakiem lub między królewną, żukiem a uschniętym liściem. A może jeszcze: wizerunek własny żywota Paprocha poczciwego, który pomieszkiwał w kieszeni i nie wiadomo czy bardziej nas on śmieszy, czy przestrasza.

Żeby z taką subtelnością ilustrować baśniowe prozy i poetyckie utwory, trzeba po pierwsze mieć w sobie liryczne struny. Po drugie kochać zwierzęta – wystarczy spojrzeć na błękitną krowę jakby z nieba utkaną, na żaby rajcujące jak baby, na koguty zawieszone w czasoprzestrzeni w oczekiwaniu na wybicie dwunastej i wydanie swoich donośnych „kukuryku”, na zwierzynę w nocnym lesie albo na niemal filozoficzną dysputę kota z żółwiem czy królika stojącego przed obliczem damy w śnieżnej bieli. Po trzecie należy pielęgnować w sobie wewnętrzne dziecko, które wciąż jeszcze chce słuchać bajek o królewnach albo muzykujących diabołkach, historii Pinokia, opowieści o odwiecznej walce dobra ze złem, w której dobro musi przecież zwyciężyć. Po czwarte wreszcie, może najistotniejsze, trzeba mieć talent i umiejętności, aby tworzyć starannie zakomponowane, piękne, przekonujące obrazy, w które wierzymy, nawet jeśli wiemy, że zrodziła je wyobraźnia poetki lub pisarza, a kształt nadała im malarka.

Mistrzowskie użycie akwareli z wykorzystaniem jej lirycznego potencjału transparentności, niedopowiedzenia rozmytych konturów i łagodności. Podobnie delikatny w charakterze rysunek, budowany z cienkich, giętkich linii, filigranowych kreseczek znaczących futro niedźwiedzia, sierść kocura, włosy królewny, sukienkę anioła czy skrzydła ćmy. Przygaszone gamy barwne idealnie wpisują się w poetyckie okoliczności snutych z reguły półgłosem, a nawet szeptem, subtelnych obrazów, nie tylko dlatego, że sceny często rozgrywają się o brzasku, pod wieczór lub nocną porą. Oto cechy twórczości Marii Ekier, której dokonania stanowią osobny, obdarzony wyrafinowaną urodą, wycinek gigantycznego zbioru pod nazwą polska ilustracja książkowa.

Anita Wincencjusz-Patyna, w trwałym zauroczeniu